Dorothy Nakazwe z Zambii została objęta opieką uczniów klas pierwszych w roku szkolnym 2004/2005. Po ukończeniu przez nich naszego gimnazjum dziewczynka pozostaje adoptowaną „siostrą” pierwszoklasistów z rocznika 2007/2008.
Dorothy urodziła się w 1994 roku w stolicy Zambii - Lusace. Obecnie mieszka w Kabwe, gdzie mieści się również salezjański ośrodek Don Bosco. Jej rodzice nie żyją od kilku lat. Dorothy oraz jej siódemką rodzeństwa opiekuje się ponad osiemdziesięcioletnia babcia, która uzyskuje niewielkie dochody z handlu na targowisku. Zarobione w ten sposób pieniądze wystarczają na zapewnienie całej rodzinie przeważnie jednego posiłku dziennie.
Dorothy lubi sport, a w szczególności siatkówkę. Jest spokojną i usłużną dziewczyną, pomaga babci w utrzymaniu porządku w domu.

 

       

           
 

Oto informacje na temat Zambii – egzotycznego kraju w południowej części Afryki, przekazane nam przez polskiego misjonarza opiekującego się Dorothy – ks. Andrzeja Reuta.

W Zambii 75% ludności stanowią dzieci i młodzież. Językiem urzędowym jest język angielski, ale oficjalnie używane są aż 72 języki.
Typowa chata, w której mieszka cała, nieraz bardzo liczna rodzina, zbudowana jest z ręcznie wypalanych cegieł i pokryta słomą. W jej wnętrzu, poza pusta podłogą, zazwyczaj nie ma nic oprócz koca, na którym kładzie się do snu kilka lub kilkanaście osób. Tylko nieliczni mogą sobie pozwolić na materac lub łóżko.

Mieszkańcy Zambii praktycznie żyją z dnia na dzień. Aby przeżyć uprawiają kasawę, łowią ryby, które są znacznie mniejsze od szprotek. Kasawa jest bulwiastą rośliną, która stanowi podstawę zambijskiej diety. Po przerobieniu jej na mąkę gotuje się ja z wodą. Danie to przypomina w smaku gniecione ziemniaki bez odrobiny soli czy innych przypraw. Jest to jedyne dostępne pożywienie przez wiele tygodni.

Większość zambijskich dzieci nie ma szczęśliwego dzieciństwa. Już w piątym roku życia muszą nosić bardzo ciężkie zbiorniki z wodą, drewno z buszu oraz opiekować się młodszym rodzeństwem. Nie każde dziecko w rodzinie ma szanse się uczyć. Oprócz konieczności ciężkiej pracy bardzo smutne jest to, że wiele z tych dzieci straciło matkę lub ojca, a niekiedy oboje rodziców. Utrudniony dostęp do opieki lekarskiej oraz AIDS zbierają tragiczne żniwo.

 

 

                                                 

                                                                        List Dorothy z podziękowaniem za opiekę

               

                           

 

 

Rok 2008

 

                                                   

 

Rok 2009

 

Rogers Kalima, współpracownik salezjański w Kabwe w liście do nas napisał:

 

Drodzy Przyjaciele!

 

Rok 2009 dobiega końca. W związku z tym mam okazję wyrazić moją wdzięczność za wszystko, co zrobiliście dla naszych dzieci i młodzieży. W grudniu nasze dzieci kończą rok szkolny. Klasy 7, 9 i 12 piszą egzaminy zamykające semestr. Najlepszą uczennicą w klasie ósmej jest Dorothy Nakazawe. Ten rok nie był łatwy ze względu na trudną ekonomiczna sytuację, w jakiej znajduje się  Zambia. Podjęliście się pomagać najbardziej pokrzywdzonym przez los, ale także często przez własne rodziny, dzieciom. Z Waszych darowizn opłacamy szkołę dla naszych podopiecznych. Jesteśmy szczęśliwi, że możemy też pomóc w wyżywieniu dzieci osieroconych. Jesteśmy bardzo zadowoleni, gdy widzimy, jak większość dzieci dobrze sobie radzi w szkole i pokazuje dobry przykład innym uczniom. Taką właśnie uczennicą jest Dorothy.

 

Niech Bóg odpłaci Wam za dobroć serca. Dzięki Wam księża salezianie mają szansę robić tyle dobrego.